Terapia regresywna jest z powodzeniem stosowana przez profesjonalistów od zdrowia umysłowego w wielu krajach. Przez uczucia emocjonalne i cielesne zwiazane z obecnym problemem życiowym pacjent jest nakłaniany do tego, aby określić źródło lub przyczynę problemu. Prowadzi to do przypomnienia sobie bolesnych wydarzeń z poprzedniego życia. Pacjent, w osobie postaci z poprzedniego życia, jest przeprowadzany przez traumatyczne przeżycie oraz przez doświadczenie śmierci. Terapeuta pomaga pacjentowi w rozwiązaniu jakichś zagadnień emocjonalnych, jakiejś niedokończonej sprawy i łączy doświadczenie z obecną sytuacją życiową pacjenta. Postać z tamtego życia, jako duch, oddala się od ciała i sceny śmierci i odchodzi do Światła. Opowiadanie o tym doświadczeniu jest z reguły podobne do opisu doświadczenia przedśmiertnego (NDE).
Wiele problemów emocjonalnych i konfliktów jest szybko i skutecznie niwelowane przy zastosowaniu terapii regresywnej, przy czym zwykle przypomina ona bardziej sesję, aniżeli konwencjonalną terapię. Wiele dolegliwości fizycznych jest uważanych za psychosomatyczne i mogą one ulec zmniejszeniu lub zniknąć całkowicie po zastosowaniu terapii regresywnej.
Duchowe przywiązanie
W praktyce terapeuta wyszkolony w Terapii Poprzedniego Życia (Past Life Therapy) i Terapii Duchowego Odblokowania (Spirit Releasement Therapy) rozpoznaje, które ze scenariuszy poprzedniego życia nie pochodzą od pacjenta, ale od innej osoby (ducha). Istnieją określone metody rozróżniania takich scenariuszy. Warunek ten został historycznie uwarunkowany posiadaniem duszy. Dokładniejsze określenie "przywiązany duch" wskazuje na ingerencję, dużo bardziej wspólne wydarzenie.
Nasz
język odzwierciedla wewnętrzną znajomość tego położenia: "Co w ciebie
wstąpiło?" "Co mnie popchnęło, aby to zrobić?" "Nie jestem dzisiaj
sobą". Nawet konim Filip Wilson wymyślił komiczne określenie: "Diabeł
kazał mi to zrobić".Możliwość posiadania duszy, która w pełni lub częściowo przejęła człowieka jako byt bezcielesny, była znana, lub przynajmniej brana pod uwagę, zawsze i w każdej kulturze. Bezcielesna świadomość wydaje się przywiązać się i zlać w pełni lub częściowo z podświadomym umysłem osób żywych, kontrolując w pewnym stopniu ich zachowanie, umysł i emocje, a także wywołując uczucia i symptomy w ciele fizycznym.
Połączenie się z jakąś osobą może być zupełnie przypadkowe. Połączenie może być życzliwe w naturze, jaźń może wypełniać osobistą potrzebę duchową, mieć wrogie lub zupełnie neutralne zamiary. Niektórzy badacze oceniają, że około 70% do 100% populacji ludzkiej w pewnym okresie życia znajduje się pod wpływem bezcielesnych bytów.
Terapia duchowego odblokowania
Niwelowanie przywiązanego ducha składa się z sześciu kroków. Pierwszym krokiem jest identyfikacja któregoś i wszystkich (nigdy nie ma tylko jednego!) przywiązanych nieucieleśnionych duchów lub bytów. Jest wiele wskazówek, które pomagają terapeucie w zidentyfikowaniu przywiązanego bytu.
Drugi krok to zróżnicowana diagnoza. Większość przywiązanych bytów podpada pod jedną z trzech kategorii: EB, czyli duchy zmarłych ludzi, skończonych ciąż i fragmenty umysłów ludzi żyjących; DFE, czyli ciemne moce, nazywane demonami; ET, istoty pozaziemskie i obcy, istoty z innych światów, wymiarów lub gęstości. Są też takie, których nie da się sklasyfikować.
Trzeci krok stanowi dialog z bytem. Każdy typ bytu wymaga specyficznego traktowania, które ma doprowadzić do tego, by opuścił on pacjenta i zaczął podążać do własnego celu.
Czwarty krok to faktyczne uwolnienie od przywiązanego bytu; każdy typ wymaga innego sposobu odblokowywania.
Piąty krok polega na zwizualizowaniu pacjentowi obrazu Światła. Jest to bardzo ważne, ponieważ pozwala metaforycznie wypełnić przestrzeń pozostawioną przez odchodzące istoty.
Szósty krok to dalsze kontynuowanie terapii u pacjenta. W kolejnych sesjach można odnaleźć i wypuścić więcej bytów. Terapia poprzedniego życia i naprawa fragmentacji są ważne, aby przywrócić pacjentowi równowagę. Jest to konieczne, aby zlikwidować konflikt i poprawić podatność emocjonalną, która wcześniej pozwoliła duchowi na przywiązanie się.
Naprawa fragmentacji duchowo-umysłowej
Naprawa fragmentacji duchowo-umysłowej (Recovery Of Soul-Mind Fragmentation) to kliniczne podejście do odzyskania duszy, jest to starowiekowa metoda uzdrawiania stosowana przez szamanów. Choroba jest uznawana za spowodowaną utratą czyjejś duszy lub jej części. Szaman udaje się do świata podziemnego, aby odzyskać duszę i zwrócić ją chorej osobie, przywracając jej zdrowie. Pacjent podczas pracy szamana pozostaje bierny. W RSF pacjent jest nakłaniany do zlokalizowania urazu, odzyskania zagubiongo fragmentu i powrotu do przestrzeni cielesnej/umysłowej. To podejście upoważnia pacjenta do wzięcia udziału w aktywnej części procesu.
Ten stan ma swoje odbicie w naszym języku: "To było wstrząsające doświadczenie" "Rozpadam się" "On nie jest dzisiaj cały". Także uzdrawianie z tego stanu ma swoje określenie: "Poskładaj się". Fizyczne i emocjonalne traumy mogą powodować fragmentację i tworzenie podosobowości. Uraz jest przekształcany w stanowczość bez żadnych emocjonalnych resztek, zaś utracony fragment jest odzyskiwany i reintegrowany. Gdy fragment zostanie bezpiecznie przywrócony, pacjent dozna uczucia ciepła, spokoju i spójności. Fragmentacja jako przyczyna choroby jest ważnym pojęciem w tradycjach uzdrawiania. Dlatego może to być bardzo ważna nić w bogatym gobelinie holistycznego uzdrawiania.
Skutki często mogą być widoczne natychmiast po zastosowaniu tych trzech powiązanych ze sobą modalności. Wiele problemów emocjonalnych i dolegliwości fizycznych jest łagodzone lub eliminowane właśnie przez zastosowanie Terapii Poprzedniego Życia, Terapii Duchowego Odblokowywania i Naprawy Fragmentacji Duchowo-Umysłowej. Terapia ruchu wstecznego jest głębokim doświadczeniem zarówno dla terapeuty, jak i dla pacjenta. Jest to delikatny, emocjonalny kontakt psychoterapeutyczny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz